Θρύλοι και παραδόσεις συνοδεύουν την άφιξη του πρώτου Έλληνα στις ΗΠΑ. Ο «κονκισταδόρ» Θεόδωρος Γριέγο έφθασε στη χώρα το 1527
Ο πρώτος Έλληνας που πάτησε ποτέ το πόδι του στις ΗΠΑ, ονομαζόταν Θεόδωρος «Γριέγο» (Έλληνας στα ισπανικά) ή «δον Γριέγο» και έφτασε στη χώρα στις 14 Απριλίου του 1528. Λίγους μήνες νωρίτερα το καλοκαίρι του 1527, ένας στόλος πέντε πλοίων με 600 άνδρες εγκατέλειπε το ισπανικό λιμάνι Σανλούκαρ της Ανδαλουσίας με σκοπό να κατακτήσει τη μακρινή Γη που αποτελεί τη σημερινή Φλόριντα.
Επικεφαλής της αποστολής ήταν ο κατακτητής Πανφίλο ντι Ναρβάες. Μετά από στάσεις στον Άγιο Δομίνικο και την Κούβα, ο Ισπανός «κονκισταδόρ» έφυγε το Φεβρουάριο από την Αβάνα με πέντε πλοία και 400 άνδρες για να καταλήξει στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα ο κόλπος της Τάμπα.
Μεταξύ των ανδρών που αποβιβάστηκαν στη Φλόριντα ήταν ένας Έλληνας. Την παρουσία του στην αποστολή εξερεύνησης επιβεβαίωσε ένας από τους τέσσερις επιζώντες, ο εξερευνητής Αλβάρ Νιουνέθ Καμπέθα ντε Βάκα στα απομνημονεύματά του.
Ο Θεόδωρος Γριέγο δεν ήταν μόνο μέλος της ομάδας, αλλά έπαιξε σημαντικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντοροτέο Τεοντόρο, αλλά ονομάστηκε «ντον Τεοντόρο» ή απλώς «Έλληνας Χριστιανός» στο βιβλίο «Relacion», που έγραψε ο Καμπέθα ντε Βάκα.
Το βιβλίο που περιγράφει τα κατορθώματα της ομάδας δημοσιεύτηκε το 1542 και ξανά, το 1555. Ο Θεόδωρος Γριέγο ήταν μέρος της αποστολής για αναζήτηση χρυσού.
Κάποια στιγμή, οι Ισπανοί κατακτητές σκότωσαν βάναυσα τη μητέρα του τοπικού αρχηγού των ιθαγενών και κατέστρεψαν τους οικισμούς τους. Αμέσως μετά δέχθηκαν επίθεση από τους πολεμιστές Apalachee.
Παγιδεύτηκαν στα βουνά, δεν είχαν τρόφιμα και πολεμοφόδια και οι κακουχίες, η πείνα, αλλά και οι επιθέσεις των ντόπιων που γνώριζαν καλά την περιοχή τους «γονάτισαν».
Εκείνη τη δύσκολη στιγμή, ο πολυμήχανος Έλληνας που όπως όλα δείχνουν είχε γνώσεις ναυπηγικής, πρότεινε μία λύση. Έφτιαξε 5 σχεδίες, χρησιμοποιώντας δέρμα, ξύλο και ρητίνη και έσωσε τους συντρόφους του.
«Ένας Έλληνας, ο ντον Τεοντόρο, έφτιαχνε πίσσα από ρητίνες πεύκου. Παρόλο που είχαμε μόνο έναν ξυλουργό, το έργο προχώρησε πολύ γρήγορα», έγραψε ο Καμπέθα ντε Βάκα. Χρησιμοποιώντας τις αυτοσχέδιες βάρκες, οι Ισπανοί κατακτητές κατάφεραν να διαφύγουν μέσα απο τους παραπόταμους του Μισισιπή.
Ένα μήνα αργότερα βγήκαν σε μια ακτογραμμή, πιθανότατα στον Κόλπο του Μεξικού, χωρίς να έχουν ιδέα πού βρίσκονται. Παραδόξως, η ομάδα που ήταν αρχικά καταδικασμένη, συνάντησε ντόπιους που ήταν πρόθυμοι να τους προσφέρουν τρόφιμα και να τους περιθάλψουν.
Ο Θεόδωρος, μαζί με ένα άλλο μέλος της αποστολής, εγκατέλειψε ένα από τα σκάφη και ακολούθησε τους ιθαγενείς. Ο πρώτος Έλληνας στην Αμερική εξαφανίστηκε έκτοτε μυστηριωδώς. Οι ντόπιοι επέστρεψαν με φαγητό και νερό, αλλά χωρίς τον Θεόδωρο. Οι Ισπανοί προσπάθησαν να τον εντοπίσουν αλλά μάταια. Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια περιπέτειας και εξερεύνησης των νέων εδαφών, επέστρεψαν στην Ισπανία το 1537.
Διάφοροι θρύλοι και θεωρίες κυκλοφόρησαν έκτοτε για τον Έλληνα της αποστολής. Οι Ισπανοί θεώρησαν ότι η εξαφάνισή του ήταν απλώς μια πράξη ανυπακοής. Άλλοι πίστεψαν ότι έγινε φίλος με τους ντόποιους με απώτερο στόχο να κρατήσει όλο το χρυσό για τον εαυτό του. Το 1540, ο Ισπανός ιστορικός Γκονσάλο Βαλντέζ πήγε στην περιοχή όπου είχε εξαφανιστεί και ξεκίνησε λεπτομερή έρευνα για τον εντοπισμό του.
Οι ιθαγενείς του αποκάλυψαν ότι πράγματι ζούσαν μαζί του δύο Χριστιανοί, αλλά κάποια στιγμή σκοτώθηκαν. Σύμφωνα με τον ιστορικό Cyclone Covey, στρατιώτες που εξερευνούσαν τη γη, συνάντησαν μια ομάδα ιθαγενών που ισχυρίστηκαν ότι θυμούνται τον Έλληνα, δείχνοντάς τους μάλιστα ένα στιλέτο που του ανήκε. Ο ιστορικός είχε υποθέσει ότι ο Θεόδωρος πήγε πρόθυμα στη στεριά επειδή πίστευε ότι αυτή ήταν η καλύτερη ευκαιρία του να επιβιώσει.
